تعمیر و نگهداری چیلرهای تراکمی

چیلرها بر اساس روش تبرید به دو بخش چیلر تراکمی و چیلر جذبی تقسیم می شوند.

تفاوت چیلر جذبی و تراکمی

در این است که در چیلرهای تراکمی کمپرسور با انجام کار مکانیکی و استفاده از انرژی الکتریکی جابه‌جایی مبرد و کامل شدن چرخه سرمایش را انجام می دهد. درحالی که در چیلر جذبی نوعی فعل و انفعال شیمیایی در کنار گرما، چرخه سرمایش را ایجاد می نماید.

خنک کن تراکمی یا چیلر تراکمی

دارای سه بخش اصلی

کمپرسور (متراکم کننده)

،

کندانسور (تقطیر کننده)

، و

اواپراتور (تبخیر کننده)

هستند. در چیلر های تراکمی، ماده مبرد (فرئون یا میبردهای غیر فرئونی) در فضای اواپراتور و تحت تاثیر گرمای لوله ی آب سیستم (آب تغذیه کننده وسایل تبادل حرارت مانند هواسازها و فن کوئل) تبخیر می شود. بنابراین آب سیستم خنک و مایع مبرد به صورت گاز در می آید. گاز مبرد با عمل پمپ گونه کمپرسور از واپراتور مکش شده و پس از افزایش فشار و دما در اثر تراکم به سمت کندانسور جریان می باید. در کندانسور، گاز داغ متراکم ضمن تبادل حرارت با آب ارسالی از سوی برج خنک کن یا هوای خنک ، تقطیر شده و به صورت مایع داغ ، کندانسور را به سمت اواپراتور ترک می کند . اما مایع خروجی قبل از ورود مستقیم اواپراتور از شیر انبساطی یا لوله موئین که در ورودی اواپراتور قرار می گیرد عبور می کند تا با افت فشار لازم ، آمادگی لازم برای تبخیر در داخل اواپراتور و جذب بهتر حرارت را کسب کند . کمپرسور با ایجاد مکش و دهش مناسب ، ماده مبرد را در سیستم به حرکت در می آورد و چرخه سرمایش با عمل تبخیر (گرما گیری) در اواپراتور و عمل تقطیر (گرما دهی) در کندانسور به کمک کمپرسور مرتب تکرار می شود. رایج ترین روش طبقه بندی چیلر تراکمی بر اساس کمپرسور و کندانسور صورت می گیرد اما از نظر اواپراتور ، ماده مبرد و مرکزی یا محلی بودن واحد خنک کن نیز می توان گروه بندی های دیگری برای آن قائل شد.